چراغ خانه را روشن کنيد، آواز بگذاريد

کسی دارد می آيد، لای در را باز بگذاريد

بيفشانيد آبی بر حياط و يادتان باشد

که در بالای مجلس چهار بالش ناز بگذاريد

بجنبيد و بيندازيد نقلی در دهان غم

به پا خيزيد و در دستان شادی ساز بگذاريد

الا دل‌های تمرين کرده دور از او پريدن را

از اينجا تا رسيدن‌ْ گاه او پرواز بگذاريد

بيايد، بيشتر گل مي‏ دهد بيشْ‌ انتظاران را

اگر دل کنده ‏ايد از اين صبوری باز بگذاريد

نگاهش راهزن بسيار دارد من که می ترسم‏

مگر در رهگذار چشم او سرباز بگذاريد!